Postacının getirdiği davetiyeye dakikalarca baktım.Geleneksel Boston Uçurtma Şenliğinin Şeref Konuğuydum.İnanılmaz mutlu olmuştum,zamanım vardı.Hemen bir uçurtma tasarlamaya başladım,bunun içinde Uçurtmayı Vurmasınlar filmini 57 kez izledim ama hala birşey anlamadım.En sonunda Gazete ilanı ile bir uçurtma yaptırdım.Hala neye benzediğini anlamasamda,yapan çocuk bunun Kartal olduğunu söyledi.Dal tartar Kartal kalkar misali,kaldırdım gıçımı ve Boston'a gittim. Bende de ne ayak var,günlerdir güneşli olan hava birden kapamış,yağmur yağdı yağacak. Boston Belediye Başkanı elimi sıktı,bana şehrin altın anahtarını verdi. Ve başlama düdüğünü ben çaldım.Herkes uçurmaya başladı.Uçurdumda uçurdum,uçurtmalardan kurtuldum misali bende benim sözde Kartal'ı saldım gökyüzüne. Yanıma tıfıl bir adam geldi:''Mr Çip,hoşgeldiniz.Sizinle uçurtma uçurmak büyük şeref.''Güldüm,kendini tanıttı:''Ben Ben Franklin.'' Gülmeye başladım,adamı kekeme sandım meğerse adı Ben imiş. ''Kartalınız çok güzel...'' O bile anlamıştı kartal olduğunu bir ben anlayamamıştım.Arada aldığım sözde şehrin anahtarı zırt pırt cebimden düşüyordu.Bu Ben'in dikkatini çekmişti. Uçurtmamı geri topladı,ve ipine benim Anahtarımı bağladı.Üzerimden bir yük boşalmıştı.Teşekkür ettim.Arada hava deli gibi kapadı,şimşekler çakmaya başladı.Herkes içeriye girmişti tek ikimiz uçuruyorduk,her şimşek çakmasında Ben korkup benden geriye çekiliyordu.Neden olduğunu anlamak için zamana ihtiyacım vardı ama o bende yoktu.Çakan şimşek Anahtarı tetiklemiş ve beni çarpmıştı.Yere düştüm.''Evetttttt,bu işte...Bu....!'' diye çığlık attı Ben.Ben acı çekiyordum:''Yardım etsene Ben,çarpıldım.'' Ben gülmeye devam etti:''Elektriği buldum,buldummm'' Ve oradan uzaklaştı,ben kaderimle yanlız kalmıştım.Ama tarihte gene başrol oynamıştım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder