Zamanında ülke ''Hayali İhracat'' ile çalkalanırdı. Yapmasını bilen köşeyi dönmekte zorlanmıyordu.Ama legal değildi,onun için yapanlara hep kıl oldum. Halbuki Hayal Etmek,Hayal Görmek,Hayal Kurmak ne kadar güzel şeylerdi.Bu kılkuyruklar benim için bütün Hayallerimi yıktı...Ta ki geçen haftaya kadar. Arkadaşlarla oturuyoruz,krizden etkilendiklerinden yanımdalar,benden akıl istiyorlar ama bende de taze bitti. Küçük bir çocuk girdi olduğumuz ambiansa.Çocuk nasıl ağlıyor,nasıl ağlıyor bildiğiniz gibi değil. Ardından 4-5 çocuk daha aynı şekilde ağlayarak içeride,hemen ayaklandım.Ne olup ne bitiyor diye. Öğrendikki,hepsi Babla'yı görmüşler.(Bülent Abla) Bir anne söz aldı:''Çip,çocuklarda ki korkuyu görmeniz lazımdı.Hepsi Hayalet görmüş gibiydi...Hayalet'' Hayal et biraz Çip dedim kendi kendime.''Hayalet'' diye söylendim,dediğimi duyan çocuklar fırladılar,peşlerinden de anneleri. Arkadaşlar bana bakıyordu,pis pis sırıttım.Çünkü dudağımın kenarında yediğim Çikolatalı Brownie'nin izleri vardı.Islak mendili uzattı bana İlyas,sildim.Ağzımdan çıkacak kelimelere endeksliydiler:''Çocuklar korkmamalı,çocuklar neşedir,çocuklar yaşamdır. Onlara güzel 1 yaşam vermek için,Hayaletleri hayatlarından kazımalıyız.'' İlyas güldü:''Nasıl olacak o,deterjanla mı?'' Kızdım,elimi masaya vurdum(herzaman vurduğum elim) ''Hayır Hayalet Avcılarını kuruyoruz.'' Hemen ardından Orhan baba'nın şarkısı duyuluyordu:''Güzel bir dünya için,barış için...'' İlk avımız Babla'ydı,bizde korkuyorduk ondan,asıl korkumuz aramızdan biri ile evlenmesiydi...RastgelsinnnN!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder