Frigyada bunaldığım bir dönemdi,hep aynı şey hep aynı şey. sıkıldım atladım kanoma ve gidebildiğince gittim,karaya indiğimde ''Lidya'ya Hoşgeldiniz'' yazısını görünce,Lidyaya geldiğimi anlamam zor olmadı. Güzel bir ülkeydi ama evler çok küçüktü.Ben rahatıma fazla düşkün bir kişi olarak hemen şatoya yöneldim,kapıda güvenlik yoktu,elimi kolumu sallayarak içeri girdim,çünkü elimde çantam yoktu. Koridorda yürürken bir ses ile irkildim:''Harcadınız beni be ,yazıklar olsun!'' Kapıdan dışarıya hoşça bir kadın çıktı,merakla o odaya girdim.45 yaşlarında bir adam tahtta oturmuş ağlıyordu.Yanına yaklaştım:''şef,neyin var?'' Adam ağlamaya devam etti:''Yıllardır böyle,eşim,çocuklarım halkım durmadan beni harcadılar.Ama sıkıldım ben...'' Cebimden Selpak çıkarıp Krala uzattım.O manzara bana çok dokundu ve hemen aklıma bir fikir geldi:''Ya sizi neden harcasınlar ya,başka bişey bulsak,onu harcasalar?'' Kral ayaklandı,heyecanlanmıştı.Omuzlarıma yapıştı:''Mesela?'' O anlık stresle birşeyler sallamam lazımdı ve aklıma o geldi:''Mesela...Para...insanlar onu harcasın...Heee?'' Kral çok sevinmişti,bana sarıldı ve öptü:''O zaman hemen buluyorsun parayı...'' Beni kral dairesinde ağırladı ve ben bütün gece Para'yı bulmak için uğraştım,kim kaybettide biz bulacaktık derken ben buldum.Ve üzerine kendi resmimi koydum ve Lidyaca yazı bile yazdım:'' Con Honler Humanitas,Honler Monedas'' Yani insan harcama,para harca...Paylaşmak istedim,parayı ben buldum.Lidyalılar değil.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder