Yakın zamanda Paristeydim...Gezip tozmaktan sıkılmıştım.Bir işte çalışmak istiyordum.Tamam çevrem çok geniş ama olmuyor,çalışmak lazımdı.Bir sabah Sarkozy'nin Çankaya köşkünde kahvaltı ediyoruz.Sabahları hiç çekilmiyor muhabbeti,bende sözde hem onu dinliyorum hemde gazete okuyorum diye Le Figaro gazetesini aldım okuyorum.Chanel diye bir başlık vardı.Bende Fransa da yeni açılan bir kanal sandım,ilanı tam okumadan hemen ayaklandım.Sarkozy şaşırdı:''Hayırdır Çip,acelen mi var?'' Alıngandır,onun için kelimeleri iyi seçmek gerekirdi:''Eiffel kulesinde arkadaşlar var,rehberlik yapmamı rica ettiler.'' dedim ve apar topar kalktım.Bana makam arabasını tahsis etti.Hep bir kanalda çalışmak istemiştim.Süveyş Kanalında çalışıp,istediğimi elde edemeyince ayrılmıştım.Meğerse ilan CHANEL'in yeni yüzü ile ilgiliymiş.Gene s..tık Çip dedim. Apar topar dönerken Arie Kopelman beni yakaladı.''Çip,hangi rüzgar attı seni?'' Lodos,ya da poyraz..attılar işte,zaten canım sıkkındı.Koluma girdi,hep böyle ağırlık yapardı.O sırada oraya bir sürü manken ve oyuncu girip çıkıyordu.Arie sinirliydi,neyin var Arie diye sorduğumda,içini döktü.Chanel'in yeni yüzünü arıyor ama bulamıyorlardı.Neyse zaten içim kararmış,birde seni dinleyemem dedim kendi kendime tam ayaklanmıştımki,arkamdan bağırdı:''O sensin...'' bir an korktum,ne benim ya? ''Sana yanlış aksetmişler Arie,kızınla sadece arkadaşız dedim...Gülerek yanıma geldi,koluma girdi ve beni stüdyoya çıkardı,apar topar giydirdiler ve kendimi kamera karşısında buldum.Gene medyatik olmuştum...Şu dostlarıma ne zaman hayır demeyi öğrenecem?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder