Gustave Eiffel ile Champs Elysee de geziyoruz. Adını taşıyan kulenin önünden geçiyoruz.Gülerek bakıyor,omzunu sıvazlıyorum.''Gustave güzel iş çıkardın be baba,ben bile beklemiyordum.''dedim.Sağol Çip dedi,ama keyifsizdi.Farkındaydım Yurtdışına açılmak istiyordu,Cafe de Paris'e yemeğe gittik.iştahı yoktu,sonunda patladım:''Bak Gustavo,Amerika Devletine birşey yap,ne bileyim bir heykel.Onlara hediye et,bak Dünya seni nasıl tanıyacak.'' Şaşırdı,devam et dedi bana,ok yaydan fırlamıştı bir kere:''Ya ne bileyim,bir heykel işte,bir elinde kanun olsun,diğerinde de meşale,aynen şöyle...'' Ayağa kalktım pozu verdim.Hemen kalktı:''Yürü gidiyoruz...'' Ya ben yemek yemedim daha,bitsin sonra gideriz ya,ne acelen var.S'il vous plait Çip.(Fransça gözünün yağını yiyim demek) Kırmadım ve atölyesine gittik. Eline aldığı bir kitap ile yaktığı bir meşaleyi elime verdi ve resmimi çizdi. Sonrası zaten malum.Geçen sene New York'a gittiğimde bir sürü turist benimle resim çektirdi.Canlısı varken,heykeli ne yapsınlar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder